Μία από τις ωραιότερες βόλτες που συνοδεύει πάντα τις επισκέψεις στον Πλάτανο είναι αυτή στο μονότοξο πέτρινο γεφύρι. Όσοι έχουν βρεθεί στο καταπράσινο χωριό της Κυνουρίας γνωρίζουν την ομορφιά αυτού του μικρού στολιδιού, την αρχιτεκτονική μοναδικότητά του στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και την ιστορική του σπουδαιότητα. Χτισμένο το 1826 από τους Οθωμανούς, εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων, καθώς συνέδεε τον Πλάτανο με την παραλιακή Κυνουρία. Οι αγωγιάτες και οι τσοπάνηδες του Πλατάνου μετέφεραν την πραμάτεια τους και τα κοπάδια τους χρησιμοποιώντας αυτό το γεφύρι, κυρίως τους χειμώνες, ως μοναδική δίοδο προς την Ανατολική Κυνουρία και την Αργολίδα. Επιπλέον, κάτοικοι των γειτονικών χωριών (Αϊ-Γιάννης, Μελιγού, Χάραδρος κ.ά.) μετέφεραν με ευκολία τους δημητριακούς καρπούς τους προς τους νερόμυλους του Πλατάνου που βρίσκονταν κοντά στο γεφύρι. Στις μέρες μας η χρηστικότητά του έχει περιοριστεί, ωστόσο η ομορφιά του περισσεύει.

Κατηφορίζοντας το δρόμο από το νερόμυλο, ακούς τα γάργαρα νερά του Βρασιάτη και τη βουή από τους μικρούς καταρράκτες. Τότε, μετά από μια στροφή, βλέπεις έκθαμβος αυτό το πανέμορφο πέτρινο γεφύρι, χωμένο μέσα στην πρασινάδα, να δρασκελίζει με τα δυο του πέτρινα πόδια μια βαθιά χαράδρα. Μοιάζει σαν φυσική προέκταση του περιβάλλοντος χώρου. Ποιος μπορεί να φανταστεί αυτό το σημείο χωρίς την παρουσία του γεφυριού, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του;

Σήμερα όμως το μονότοξο γεφύρι του Πλατάνου χρήζει άμεσης φροντίδας, καθώς η πρώτη και η τελευταία φορά που συντηρήθηκε ήταν το 1936. Όλοι λοιπόν εμείς οι κάτοικοι της περιοχής, που κάποτε οι ίδιοι ή οι πρόγονοί μας επωφεληθήκαμε από την ύπαρξη αυτού του γεφυριού ή δροσιστήκαμε κάτω από τη σκιά του στα νερά του Βρασιάτη, αλλά ακόμη και οι επισκέπτες που χάρηκαν τη μοναδικότητα της ομορφιάς του, πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε και να συνεισφέρουμε ώστε να διατηρηθεί και για τις μελλοντικές γενιές.

Πρωτίστως είναι άμεση ανάγκη να αφυπνιστούν οι δημοτικές αρχές και να δραστηριοποιηθούν μπροστά στο άμεσο και επείγον αίτημά μας, καθώς τα σημάδια της χρόνιας εγκατάλειψης είναι εμφανή και ο κίνδυνος κατάρρευσης είναι μεγάλος. Δεν είναι ειρωνεία να το αφήσουμε εμείς οι Έλληνες να γκρεμιστεί, ενώ χτίστηκε από τους Οθωμανούς;

Το πετρογέφυρο του Πλατάνου είναι ένα κομμάτι της ιστορίας του χωριού μας, της παράδοσής μας, ένα μικρό μνημείο για να χαρούν οι γενιές που θα έρθουν. Ας το βοηθήσουμε να σταθεί όρθιο σε πείσμα του χρόνου.

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδες Κυνουρία Ιούλιος 2009, Αιχμή,  Αρκαδικοί Ορίζοντες - Σεπτέμβριος 2009