1987
Βράδυ ζεστού καλοκαιριού στον Πλάτανο...
Το φεγγάρι έχει γεμίσει, δύο φίλοι καρδιακοί κατεβαίνουν το καλντερίμι και φτάνουν στα τελευταία σπίτια του χωριού, τα κεφάλια καλοζαλισμένα από το κρασί ρουφάνε τον αέρα και τις μυρωδιές, τα μάτια γλαρά αλλά σε τέτοια εγρήγορση που και πουλί να πέταγε, ορκίζονταν ότι θα το' πιαναν με τα χέρια...
-Κοίτα τις σκιές απέναντι, κοίταξε το, πανάθεμά το, φωτάει όλο τον Καλόγερο, λες και φτιάνει με τις αχτίδες του ολόκληρο σκηνικό...
-Ω καημένε Γιάννη, λες και δεν ξέρεις πια, είναι το Ζουρλοφέγγαρο του Αυγούστου, έτσι είναι σου λέω !!
Κάπως έτσι άρχισαν οι γιορτές του Φεγγαριού, για τις σκιές από ένα Ζουρλοφέγγαρο....

Το έργο που ανέβαινε κάθε Αυγουστιάτικη Πανσέληνο από τον Πατριωτικό Σύλλογο Πλατάνου παίχτηκε για πολλά χρόνια, άλλαζαν οι ηθοποιοί, το κοινό, το χειροκρότημα, μα το σκηνικό πάντα ίδιο...

2011
Το 2011 αλλάξαμε τον τίτλο...

΄΄Η πανσέληνος είναι χαρούμενο πράγμα. Φωτεινό. Ξεκινήσαμε να γιορτάζουμε τα Πανσελήνια στον Πλάτανο Αρκαδίας, πρωτοπορώντας πανελληνίως, το 1987, κι αργότερα μπήκαν κι άλλα, τοπικά και συμπαντικά, στοιχεία στο πανηγύρι, και γεννήθηκαν οι «Γιορτές των Νερών, των Φεγγαριών, των Κερασιών και των Ερώτων», όλα μαγικά κι ερεθιστικά.
Με τα χρόνια ξεπήδησαν κι αλλού πανσεληνιακές γιορτές, με πιο επίσημο χαρακτήρα, με νόμους και κουστούμια και γραβάτες κι όλο και λιγότερο αυθορμητισμό και διονυσιασμό, σαν σχολική γιορτή στερημένη κάθε νοήματος. «Φεγγαράκι μου λαμπρό...». Τρα-λα-λα. Τρα-λα-λα. Ολοι χαρούμενοι.
Παιδική χαρά.
Αυτό μας έκανε να νοσταλγήσουμε πολύ τον απόντα απ' αυτές τις σαχλαμαρίτσες Διόνυσο, την παραζάλη, τον Έρωτα, τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Από κοντά, ήρθε κι αυτή η σκοτεινιά με την παγκόσμια κρίση και την πανελλήνια κατήφεια, σαν νέα δικτατορία, και μας τσίγκλησε και μας φώτισε να ξαναστήσουμε το σκηνικό, πρωτοπορώντας και πάλι, και να γιορτάζουμε τη Χάση του Φεγγαριού, τη σκοτεινή πλευρά του φωτός, την άλλη όχθη, σαν άλλοι Κάβειροι της Σαμοθράκης, μικροί χθόνιοι θεοί κι εμείς, μικροί Δαίμονες που κουβαλάνε το ηφαιστειώδες πυρ. Αλλά να γιορτάζουμε τη Χάση σαν Φέξη: είμαστε συνειδητά μες στο σκοτάδι, την ξέρουμε τη χαρμολύπη της ζωής, ξέρουμε σε τι πηγάδια μας έχουνε ριγμένους, και ξέρουμε τι λαγούμια θα σκάψουμε, σε τι σπηλιές θα στήσουμε το νέο αντάρτικο, πολεμικό, ερωτικό, παθιασμένο κι ανένδοτο. Θα πολεμάμε υπό σκιάν. Το ημίφως δεν θα συγκαλύπτει παρανομίες, θα υποθάλπει πάθη, λαγνεία, λαχτάρα για ζωή, και για φως.
Στον Πλάτανο Αρκαδίας, λοιπόν, στις 27 Αυγούστου 2011, στη Χάση του Φεγγαριού, ξεκινάμε να γιορτάζουμε τη Νέα Σελήνη, και σας καλούμε να γλεντήσετε μαζί μας, εν χορδαίς και τυμπάνοις, με τα όργανα και τα λάβαρα της χαράς να πάλλονται και να υπερυψούνται.
Ελάτε λοιπόν και πάλι στο χωριό μας, να πάμε λίγο πιο πέρα από τα στερεότυπα: στη Χάση του Φεγγαριού οι λύκαινες κελαηδάνε και οι λύκοι γκαρίζουν.
Οι γιορτές μας θα τελεστούν υπό την αιγίδα και τις ευλογίες της θεάς Εκάτης.

Ζήτω τα Μαύρα Φεγγάρια και τ' Άσπρα Όνειρα! ''

2012

Το φεγγάρι βγήκε, αλλά εμείς λείπαμε..

2013

21 Αυγούστου 2013, και επειδή αυτή η γιορτή δεν υπακούει σε προγράμματα, αυτή τη φορά θέλαμε πάνω μας το ζωντανό, φωτεινό ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου....με την ορμή και ενέργεια που είχαμε ως νέο Δ.Σ. του Συλλόγου, τα Πανσελήνια γιορτάστηκαν με τη μεγαλύτερη προσέλευση φίλων που είδε ποτέ το χωριό μας.
Καταλάβαμε, πως είτε στη Χάση είτε στη Φέξη του Φεγγαριού εκείνο που μας τρελλαίνει είναι πάντα το ίδιο, οι σκιές του Φεγγαριού πάνω στον Καλόγερο..., εκείνο που θέλουμε πάντα το ίδιο, να είστε όλοι εκεί, μαζί μας..., πώς αλλιώς να μοιραστούμε τη μαγεία......